دسته : دلنوشته , شعرهای عاشقانه , شاعران معاصر , عادل دانتیسم , ,
آدم هایی هستند كه وقتی نیستند
انگار چیزی كم داری
وقتی هستند انگار پشتت را به كوه سپرده ای
خیالت راحت است وقتی بودنشان را كنارت حس می كنی
وقتی نگاهت می كنند،
صدایت می زنند،
كنارت قدم می زنند و با تو حرف می زنند
از همیشه حالت بهتر است،
قوت قلب می دهد حضورشان.
آه كه چقدر كمند،
نایابند و نایافتنی،
و چقدر دوست داشتنی هستند و خواستنی و
چه خوشبختی عظیمیست بودنشان كنارت...
ناگزیرم از این
"اما"
اما این را هم می دانیم
كه بودنشان همیشگی نیست ،
هیچكس برای همیشه نمی ماند
گاهی مرگ آنها را ما می گیرد
و گاهی هم دست روزگار ...
این روح است که می ماند
و جدایی تن امری ست تغییر نایافتنی
و این ما هستیم
كه باید این لحظه های بودن كنار هم را،
این اندك زمان های دوست داشتن را قدر بدانیم
و شادی را مهمان همیشگی سفره ی دلمان كنیم...
و من این باهم بودن های خوب را برایتان آرزومندم ...
عادل دانتیسم
برچسب ها : عادل , دانتیسم , عاشقانه , دلنوشته , عکس نوشته , تلخ نوشته ,